Przejdź do głównej zawartości

Punkt siedzenia

Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Stare, ale jakże prawdziwe. Chyba nigdy jako gatunek, od tego nie uciekniemy. A szkoda. Świat mógłby stać się o wiele piękniejszy.

Oto artykuł o „terrorystycznym ataku” na terytorium Rosji. Wynika z niego, że Rosja uważa atak na obwód Kurski za akt terroryzmu. W dodatku rosyjski „dyplomata podkreśla, że Kijów najechał rosyjskie terytorium absolutnie świadomie”. A jak miał najechać? Nieświadomie? Rosja w odpowiedzi „podejmuje wszelkie działania, żeby ukarać agresora”. Sami zaatakowali Ukrainę. Weszli na jej terytorium. Nie ważne, jaka była geneza konfliktu. Jaka motywacja. Zaatakowali. Też są agresorem.

Podobnie jest na Bliskim Wschodzie. Najpierw Hamas przeprowadził terrorystyczny atak. Zabijał cywilów. I to było złe. W odpowiedzi Izrael bombarduje Gazę. Zabija cywilów. I to jest, według Izraela, dobre. Palestyńczycy uważają to za ludobójstwo. A całkiem niedawno Izrael przeprowadził atak na członków Hezbollahu, w którym eksplodowały pagery, zabijając i raniąc wielu ludzi. W tym dzieci. Świat mówi, że to terroryzm. Izrael mówi, że niekoniecznie.

A jak było kiedyś w Polsce? Najechali nas Niemcy. Robili tu z nami różne nieładne rzeczy. My sformowaliśmy ruch oporu, żeby im te różne rzeczy utrudnić. Byli dla nas bandytami i okupantami. My dla nich byliśmy bandytami i terrorystami.

Gdy Irak najechał Kuwejt, to była czysta bandyterka. Gdy Ameryka najechała Irak, było to szlachetne. Serbia brutalnie najechała Kosowo. Niedobra Serbia. W odwecie dobre USA zbombardowały w 1999 Belgrad.

Najnowsze doniesienia o Nord Stream. Niemiecki "Der Spiegel" donosi, że pomysł wysadzenia „gazociągów Nord Stream miał pojawić się na długo przed pełnoskalową inwazją Rosji na Ukrainę w 2022 roku. Mowa o "kilku latach" przed atakiem Moskwy”. Dla Rosji jest to akt barbarzyństwa. Dla Ukrainy był to "uzasadniony cel wojskowy".

Wychodzi na to, że tak zwana moralność Kalego jest jedną z dominujących cech charakteryzujących sporą część populacji Homo, tak zwanego, Sapiens. I tak jest od zawsze, więc tym bardziej zdumiewa, że skoro człowiek człowiekowi wilkiem, to jeszcze się wszyscy wzajemnie nie pozagryzali. Ciekawe, prawda?

Gdy ktoś potrąci cię na pasach, krzyczysz, że „głupek nie umie jeździć”. Gdy ty kogoś trzepniesz na „zebrze”, mówisz: „niech głupek patrzy, jak łazi”.

Znajome?

Ktoś chodzi z dziewczyną, wtedy ona „jest fajna”. Gdy inny z nią chodzi, wtedy ona „się puszcza”. Ktoś robi głośną imprezę, to się dobrze bawi. Gdy ktoś inny bawi się w mieszkaniu nad nim, wtedy kretyn nie daje spać, że też na takich bata nie ma. I tak dalej.

A wyobrażacie sobie co by było, gdyby wszyscy nagle zaczęli przejmować się innymi? Nic wielkiego. Tylko takie małe „nie przeszkadzaj i nie dokuczaj”. Nie parkuj przed czyjąś bramą, nie wrzucaj komuś petów do ogródka, nie przepychaj się w kolejce, nie przejeżdżaj na czerwonym, usuń się z chodnika, gdy spocona matka targa ze szkoły dwójkę małych dzieci. Fajnie by było, prawda? Taki prawie raj. To się nazywa empatia. Sporo ludzi to ma, ale sporo nie ma. Gdy tego nie ma, wtedy możemy mówić o moralności Kalego albo o podwójnej moralności. Możemy też mówić o zwykłej głupocie. Ja na własny użytek nazywam to „mentalnością Janusza”.

Aha, byłbym zapomniał.

Jeden z kandydatów w przyszłorocznych wyborach prezydenckich, taki właśnie dość typowy Janusz przyznał w wywiadzie, że ma zdiagnozowany Zespół Aspergera. Przypominam:


Zaburzenie to obejmuje m.in. trudności w zakresie umiejętności społecznych oraz akceptowaniu zmian, ograniczoną elastyczność myślenia przy braku upośledzenia umysłowego oraz ograniczone, wąskie i powtarzające się zachowania oraz zainteresowania. Objawy te ograniczają lub upośledzają codzienne funkcjonowanie.


Chłop startuje na prezydenta. Zespół Aspergera to między innymi brak empatii. No i jak? Dobrze się będziecie czuli, gdy ktoś taki będzie wami rządził? Opiekował się waszym krajem? Dbał o wasze interesy? A może dostał do ręki walizkę z atomowym guzikiem? Bo zwykły człowiek, nawet najgłupszy Janusz, ma wbudowane różne mechanizmy które sprawiają, że pewnych granic jednak nie przekroczy. Człowiek z Aspergerem tego nie ma.

Ja już od dawna podejrzewam, że znakomita większość polityków ma różnego rodzaju zaburzenia, zespoły i syndromy. Problem polega na tym, że ich w żaden sposób nie badamy, zanim powierzymy im nasz dobrobyt, nasze zdrowie i bezpieczeństwo. Czy nawet nasze życie? Może powinniśmy zacząć to robić?



Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Jak polubić coś, czego się nie lubi

Historia ta, jak wiele innych, zaczyna się od papieru toaletowego. No dobrze, może nie aż tak wiele historii zaczyna się w ten sposób, ale ta właśnie o tym będzie. Przynajmniej w jakimś stopniu. Jest wiele rodzajów papieru toaletowego. Mięciutkie jak jedwab albo te bardziej szorstkie, z poślizgiem lub bez, pachnące, gładkie lub wytłoczone, kolorowe, z nadrukami, grube, cienkie, wielowarstwowe. Nie ma sensu się w to zagłębiać a to, co kto lubi i dlaczego, niech pozostanie za zamkniętymi drzwiami łazienki. Dla mnie w tej chwili ważny jest inny podział, bardzo przyziemny. Zasadniczo bowiem papiery dzielą się na mięciutkie, rozkosznie pieszczące każdy zakamarek papiery typu “pupuś” i szorstkie, bezlitosne papiery typu “dragon”. Na marginesie wspomnę, że teraz prawdziwych “dragonów” już nie ma. Odeszły w niebyt razem z latami osiemdziesiątymi. A działo się wtedy... Czysty luksus Papier toaletowy był luksusem. Stało się po niego w ogromnych kolejkach, można było ewentualnie dostać go na przy

Łypacz Powszechny 6

Miało już nie być więcej Łypacza. Tematów niby mnóstwo, ale przecież nieładnie naśmiewać się z innych. Zwłaszcza z tych bardziej niezwykłych umysłowo, czy też może zwykłych inaczej. Albo po prostu najzwyklejszych. Z drugiej strony mówią, że głupców nie sieją, więc skoro ktoś nie wie, gdzie jego miejsce, to niech się liczy. Nazbierało się trochę starego materiału. Nie ma kiedy tego wszystkiego obrabiać. Oglądanie i czytanie tego, co człowieka osacza byłoby robotą na pełny etat. Tego niestety zrobić się nie da. Czasem trzeba normalnie pożyć. Zrobić dzieciom kotleta, czy naleśniki. Iść na spacer. Takie tam. Zaczynamy. Na początek z przytupem. „Wall Street Journal” podsumowuje dwa i pół roku wojny na dalekim wschodzie Ukrainy, publikując bilans strat w ludziach. Ukraińcy od razu zareagowali, bo oni bezbłędnie reagują na takie rzeczy. Napisali, że to mocno przesadzone, bo w ciągu ostatnich dwóch lat zarejestrowali około 19 tysięcy zgonów. Cóż, gdyby od samego początku rzetelnie zbierali swo

Ofensywne ultimatum

Dnia 6 sierpnia 2024 armia ukraińska weszła na terytorium Rosji. W błyskawicznym i brawurowym ataku na przygraniczne tereny zajęła 1000 km kwadratowych i przejęła kontrolę nad kilkudziesięcioma miejscowościami obwodu kurskiego. W Rosji, zaskoczonej i upokorzonej, zapanował chaos. Media określają ukraińską akcję jako ofensywę. Doskonale zorganizowaną i tak tajną, że „ o planach Kijowa nie uprzedzono amerykańskich urzędników ”. Ukraińska ofensywa w obwodzie kurskim Zgromadzono spore siły w ludziach i sprzęcie. Cel operacji był jasny: „odwrócenie dynamiki wojny”. Ukraińcy weszli z przygranicznego obwodu sumskiego i pędzili przez Rosję, wchodząc jak nóż w masło. Wszystko przy użyciu sprzętu dostarczonego przez NATO. Po czym stanęli. W międzyczasie minęły dwa tygodnie. A oni stoją, prawie tak samo, jak stali. W polskich mediach czytamy o chaosie w Rosji. O nieprawdopodobnych stratach wroga, o tysiącach jeńców i o kolejnych miejscowościach wyzwalanych spod moskiewskiego jarzma. O fantastyczn

Opowieści nienachalne: Paweł i Gaweł 2.0

Dziś w cyklu „Opowieści nienachalne” zapraszam na odrobinę klasyki, choć w nowym, uwspółcześnionym wydaniu. Będzie to odświeżona i dopasowana do nowej rzeczywistości wersja wierszowanej bajki Aleksandra Fredry „Paweł i Gaweł”, słusznie uznawanej za kanon polskiej literatury dziecięcej. Wersja oryginalna Paweł i Gaweł w jednym stali domu, Paweł na górze, a Gaweł na dole; Paweł, spokojny, nie wadził nikomu, Gaweł najdziksze wymyślał swawole. Ciągle polował po swoim pokoju: To pies, to zając - między stoły, stołki Gonił, uciekał, wywracał koziołki, Strzelał i trąbił, i krzyczał do znoju. Znosił to Paweł, nareszcie nie może; Schodzi do Gawła i prosi w pokorze: „Zmiłuj się waćpan, poluj ciszej nieco, Bo mi na górze szyby z okien lecą”. A na to Gaweł: „Wolnoć, Tomku, W swoim domku”. Cóż było mówić? Paweł ani pisnął, Wrócił do siebie i czapkę nacisnął. Nazajutrz Gaweł jeszcze smacznie chrapie, A tu z powały coś mu na nos kapie. Zerwał się z łóżka i pędzi na górę. Stuk! Puk! - Zamknięto. Spogl

Wilki i ludzie

Wojna na dalekim, dalekim wschodzie Ukrainy spowodowała, że w mediach zaroiło się od różnej maści specjalistów od wojskowości, polityki, geopolityki. W zasadzie od wszystkiego. Wpychają się gdzie tylko mogą i gadają. A media są bardzo pojemne, bo przecież codziennie trzeba serwować coś nowego. Właśnie dlatego każdy ma dla siebie tych kilka minut. Dzisiaj nie trzeba zbyt wiele, żeby być specjalistą, bo przecież jesteś nie tym, kim jesteś, ale tym, kim jesteś, że mówisz. To takie proste. Oto gościu zakłada sobie jednoosobową działalność gospodarczą i mówi, że jest CEO firmy. Ktoś macha ledwie przysłoniętymi cyckami i filmuje to telefonem – content creator. Ktoś inny zakłada think tank, tak sobie, bo przecież każdemu wolno i od razu media swobodnie cytują jego przemyślenia, bo przecież się zna, w dodatku książki pisze, czyli wie, bo jakby nie wiedział, to by nie pisał i nikt by mu tego nie wydawał. Na tle bandy samozwańczych ekspertów od niczego ciekawie wygląda banda ekspertów od wojsko