W dzisiejszym odcinku porozmawiamy o portalach internetowych. Czyli o miejscach, z których znakomita większość Polaków czerpie wiadomości o świecie. Skupię się na jednym z nich, takim, który wszyscy znają i który cieszy się sporym zaufaniem społecznym, Interii. Czy słusznie? Zobaczmy.
W Polsce są trzy główne portale. Każdy ma swój ulubiony i rzadko zagląda na inne. Pewnie dlatego, że na wszystkich jest z grubsza to samo. Są to wielkie multimedialne platformy, na których można znaleźć wszystko w jednym miejscu, więc nie trzeba samemu robić uciążliwej prasówki skakając po różnych kanałach informacyjnych. Z racji swojego zasięgu portale te biorą niestety czynny udział w kształtowaniu opinii publicznej i przez to z pewnością bardzo poważnie traktują swoją dziejową misję. Tym bardziej dziwi fakt, że po prostu roją się od błędów.
Zostawmy na boku treść, choć wartość merytoryczna przeważnie pozostawia wiele do życzenia. Jestem świadom istnienia sztywnych redakcyjnych wytycznych i tego, że trzeba się ich trzymać nawet wtedy, kiedy oznacza to pisanie głupot, kłamstw czy też głoszenie niewiarygodnie naiwnej propagandy dla maluczkich.
Teksty, w znakomitej większości, są po prostu żałośnie napisane i najzwyczajniej w świecie nudne. Kulawa konstrukcja kaleczy mózg, powtarzając w kółko te same rzeczy, a po przeczytaniu często okazuje się, że właściwie nie wiadomo o czym to było. Gramatyka mocno kuleje, a błędy stylistyczne i interpunkcja stawiają włosy na głowie (ortografia jest dobra, ale to w końcu załatwia autokorekta). Tytuły to zazwyczaj proste „klikbajty”, bo zawartość często się z nimi rozmija. Wiecie, o czym mówię, prawda? Tytuł sugeruje, że oto na autostradzie A1 rozbił się luksusowym samochodem znany biznesmen. Potem okazuje się, że był to chłop z podradomskiej wsi, który po pijaku wjechał furmanką do rowu i wybił sobie przednie zęby.
Często się zastanawiałem, kto to wszystko pisze. Początkowo myślałem, że nie mogą to być ludzie, bo nikt, kto chodził do szkoły nie może być aż tak cienki, jednak problem w tym, że sztuczna inteligencja pisze może bez polotu, ale za to bardzo poprawnie. Potem myślałem, że to uczniowie z podstawówki, bo przecież wieść gminna niesie, że w niektórych redakcjach zatrudnia się ludzi o niezbyt wygórowanym poziomie, żeby pisali teksty zrozumiałe dla odbiorców będących na podobnym poziomie. W końcu doszedłem do wniosku, że piszą to licealiści, dorabiający sobie na boku na piwo. To jedyne logiczne wyjaśnienie.
Ogromna liczba tekstów to przedruki z zachodnich serwisów zrobione za pomocą Google tłumacza techniką „copy/paste”. Pytanie tylko, dlaczego nikt tego nie sprawdza? Dlaczego, skoro piszący na własnym języku się nie znają, nie ma kogoś, kto by te teksty redagował? Ano dlatego, że przy takim przemiale portal musiałby zatrudnić tyle samo redaktorów, co pisarczyków. Puszczają więc, jak leci. A że leci byle co, kolejne pytanie jest takie: dlaczego się tym nikt nie przejmuje (bo przecież szefowie muszą o kiepskiej jakości tekstów wiedzieć, może było to zresztą jedną z przyczyn usunięcia możliwości komentowania)? Co jest przyczyną? Brak czasu, mocy przerobowych czy może tradycyjne lekceważenie czytelnika?
Żeby gołym nie świecić, oto kilka losowo wybranych perełek.
I na koniec coś naprawdę smakowitego:
Ktoś powie, że czepiać się każdy może, i racja, ale przecież „niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”. A skoro mają, po cóż go tak bezlitośnie kaleczyć?
I kto tu jest tak naprawdę głupi?
Ci, którzy to piszą, ci, którzy to puszczają w świat, czy jednak ci, którzy to czytają?
Komentarze
Prześlij komentarz