Pisma absurdalne

Jest Boże Narodzenie dziwnego roku 2020. Właściwie już po nim. Trwało zaledwie dwa dni, bo trzeciego musiałem już ruszać do pracy. Londyn podniesiony do Tier 4, ale nikogo to nie obchodzi. Życzymy sobie nawzajem “wesołych świąt”, ale świat wcale nie jest taki znowu wesoły. Niektórzy czekali bardzo długo, żeby zobaczyć swoich bliskich, pobyć w te święta z rodzinami, spędzić kilka dni razem, ale niestety. Nieszczególnie to wszystko się udało. Siedzę sobie w nocy i myślę. Patrzę na choinkę i na światełka na parapetach. Każdego roku przyjeżdżała do nas rodzina z Polski w odwiedziny. Spędzaliśmy razem wesołe święta. Taka nowa, rodzinna, bożonarodzeniowa tradycja. W tym roku siedzimy sami. Powiem szczerze, że nie jest tak znowu źle. Jesteśmy zmęczeni. Pracą, bliźniakami, tym całym dziwnym rokiem. Reklamy na ulicach mówią: “wszystko, czego życzę sobie na Gwiazdkę to 2021”. Ludzie potrzebują zmiany. Nowego roku. Powrotu do normalności, do stabilizacji. Święta bez karpia.  Nie jest mi źle. ...

Są takie filmy, które można zobaczyć tylko w okresie świątecznym. “Kevin sam w domu”, czy “Sami swoi” to tylko początek listy. Są piosenki, które można usłyszeć niemalże wyłącznie w czasie Bożego Narodzenia. Tu tradycyjnie nasze uszy kaleczy Maryjka, Wham i banda poprzebieranych dziwaków, czyli Wizzard. Jest też wiecznie uśmiechnięty Cliff Richard i chyba najgorsza bożonarodzeniowa piosenka w historii ludzkości, czyli ostateczny dowód na to, że w The Beatles to jednak Lennon, a nie ten drugi miał talent. Jest jeszcze coś. Nakarmić świat.  Niezapomniane dzieło Boba Geldofa z roku 1984 (podobno jeden z najlepiej sprzedających się singli wszech czasów!), w którym grupa znanych brytyjskich muzyków z lat osiemdziesiątych nawołuje, żeby poczuć i wyleczyć świat. Dzieło, o którym, mimo iż niewątpliwie powstało z dobrych pobudek, sam twórca powiedział “Jestem odpowiedzialny za dwie najgorsze piosenki w historii” (tą drugą miała być “We Are the World”).¹ Piosenka była odświeżana w 1989, 2004...